Objawy neuropatii czuciowej
Neuropatia nerwów czuciowych, prowadzi do odrętwienia, bólu, mrowienia czy kłucia w kończynach. Pojawia się wrażenie "skarpetek" i "rękawiczek" oraz upośledzone odczuwanie bodźców zewnętrznych. Chory nie potrafi stwierdzić czy ktoś chwyta go za rękę, czy stąpa po czymś ostrym. Ból może mieć różny charakter: od kłującego, przeszywającego, po ciągły, piekący. Dochodzi do zmniejszenia siły mięśniowej, na skutek uszkodzenia nerwów ruchowych. Ponadto pojawia się upośledzenie czynności autonomicznych, powodujące takie objawy jak zmniejszona potliwość, sucha skóra, trudniejsze gojenie się ran. Pojawiają się owrzodzenia, obrzęki doprowadzające do rozwinięcia się tzw. "stopy cukrzycowej".
Zespół stopy cukrzycowej to częste powikłanie neuropatii
"Stopa cukrzycowa" jest potoczną nazwą dosyć poważnego powikłania cukrzycy, obejmującego zespół przypadłości dotykających stopę. Główną przyczyną zmian towarzyszących zespołowi stopy cukrzycowej są neuropatia i makroangiopatia (zmiany w naczyniach krwionośnych o średnim i dużym kalibrze), które w połączeniu ze skłonnością do infekcji oraz uszkodzeń mechanicznych mogą być początkiem niebezpiecznych procesów chorobowych.
Zmieniona na skutek powikłań cukrzycowych stopa, ma charakterystyczny wygląd. Skóra w tym miejscu jest gładka, wilgotna, a paznokcie zgrubiałe. Stopa jest bolesna, wrażliwa i zimna, podatna na deformacje i uszkodzenia mechaniczne. Obserwuje się liczne owrzodzenia, modzele, pęknięcia. Stwarza to ryzyko wystąpienia infekcji, gdyż nawet mikro urazy mogą zmieniać się w trudno gojące się rany. Krańcowym objawem jest ciągły ból, wyniszczenie stopy i niemożność chodzenia.
Profilaktyka ma kluczowe znaczenie
Leczenie, tak jak we wszystkich powikłaniach cukrzycy, opiera się w pierwszej kolejności na unormowaniu poziomu glukozy we krwi. Jednak równie ważne jak leczenie jest także zapobieganie wymienionym powikłaniom. Na profilaktykę składa się kilka elementów. Po pierwsze właściwa dieta, bowiem odpowiednie odżywianie również zaliczane jest do podstawowych metod leczenia cukrzycy typu 2. Kaloryczność posiłków powinna być dostosowana do warunków fizycznych i codziennej aktywności osoby chorej. 40-50% wartości energetycznej diety powinny stanowić węglowodany o niskim indeksie glikemicznym, tłuszcze to 30-35% jadłospisu, a białka 15-20%. Należy zapewnić odpowiednią ilość błonnika pokarmowego, a także ograniczyć spożycie węglowodanów prostych. Dodatkowo zalecana jest suplementacja. Warto wprowadzić do diety preparaty bogate w witaminy z grupy B oraz kwas alfa-liponowy.
O kwasie alfa-liponowy (ALA) mówimy, że jest przeciwutleniaczem przeciwutleniaczy, ponieważ w przeciwieństwie do wielu innych takich substancji, nie tylko potrafi zwalczać wolne rodniki zarówno w środowisku wodnym, tłuszczowym, działając zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz komórek, ale również potrafi "odnawiać" funkcje przeciwutleniające np. witaminy C, również będącej przeciwutleniaczem. Dzięki tym właściwościom chroni komórki nerwowe przed uszkodzeniami, powodowanymi przez cukrzycę. Ponadto ALA wpływa na procesy spalania glukozy i zwiększa wychwyt glukozy przez komórki, dlatego polecany jest zwłaszcza chorym na cukrzycę typu 2. Duże znaczenie dla ochrony komórek nerwowych mają także witaminy z grupy B, które pomagają w utrzymaniu prawidłowego metabolizmu energetycznego. Biotyna, niacyna, ryboflawina i tiamina pomagają w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego.
Kwas pantotenowy przyczynia się do prawidłowej syntezy i metabolizmu hormonów steroidowych, witaminy D i niektórych neuroprzekaźników oraz wspiera utrzymanie sprawności umysłowej na prawidłowym poziomie. Ryboflawina, pomaga w utrzymaniu prawidłowego widzenia, i podobnie jak selen, pomaga w ochronie komórek przed stresem oksydacyjnym. Preparatem, który idealnie uzupełni dietę jest ALAproLipon, dietetyczny środek spożywczy specjalnego przeznaczenia medycznego firmy Oleofarm, który charakteryzuje się wysoką zawartością selenu oraz witamin z grupy B. W jednej kapsułce ma także aż 300 mg kwasu alfa-liponowego.
Inną, ważną w profilaktyce kwestią, jest także noszenie bezuciskowych skarpet, wygodnego obuwia oraz codzienna higiena stóp. Warto odwiedzać specjalistyczne gabinety podologiczne, w których oprócz zabiegów pielęgnacyjnych stóp, kładzie się nacisk na edukację i uświadomienie chorego. Warto również nie lekceważyć nawet najdrobniejszych oznak, mogących świadczyć, o którymś z powikłań cukrzycowych. Stosując odpowiednie leczenie oraz działając profilaktycznie można uniknąć wielu niebezpiecznych schorzeń i przykrych konsekwencji cukrzycy.