Witam Wszystkich!
Mam 22 lata, od 13 lat choruje na cukrzyce typu I. Mam wspaniała rodzinę, która nie raz wspierała mnie w trudnych momentach. Choć nie ukrywam, że w moim życiu nie było ich wiele. Chodziłam do dobrego liceum, prowadziłam drużynę zuchową, z harcerstwem zwiedziłam pol. Europy :) Paryż, Londyn, Hanower, Praga). Po liceum poszłam na zaoczne studia i dostałam ciekawa i o dziwo świetnie płatna prace. W żadnym z tych zajęć cukrzyca nie była dla mnie przeszkoda!! Mam też szczęście trafiać na wspaniałych kompetentnych lekarzy i serdeczne pielęgniarki. Ale nie o tym tak na prawdę chciałam opowiedzieć.
Od kilku lat mam też przy boku wspaniałego mężczyznę. Opiekuńczego, przystojnego.. i potrafiącego robić mi bezbolesne zastrzyki pod łopatkę :) Planujemy wspólna przyszłość. A parę dni temu okazało się, że wspólna przyszłość stała się faktem. Jestem w ciąży!!!!!
Trochę się obawiam, ale chyba tego że będę GRUBA niż problemów spowodowanych cukrzyca. Pewnie, że będę musiała się oszczędzać, badać cukier częściej niż zwykle i czasem zostać 2 dni w szpitalu na badaniach. Ale to nie jest wiele więcej niż u zdrowej kobiety. Już oboje kochamy nasza mała " Fasolkę" i razem z cała rodziną cieszymy się na jej przyjście.
Moja kończąca myśl brzmi tak. Ta choroba nie stawia ŻADNYCH ograniczeń, trzeba umieć z nią żyć, nie rozczulać się nad sobą, niepowodzeń nie tłumaczyć cukrzyca. Iść przez życie z podniesiona głowa wołając "Jestem Słodka"!!
Pozdrawiam wszystkich Słodkich
Joanna MaciejewskaJeśli jeszcze tego nie zrobiliście, koniecznie
polubcie nasz profil na FB!
Masz swoją opinię na ten temat? Tu jest miejsce, gdzie możesz ją wyrazić! Pisz, komentuj i dyskutuj. Pamiętaj o tym, że nie będą tolerowane niecenzuralne wypowiedzi i wulgaryzmy.
