Informacja prasowa
2 kwietnia 2008
Nauczycielka ze Szkoły Podstawowej Zakonu Kolegium Pijarów w Warszawie jest zwyciężczynią ogólnopolskiego konkursu "Diabetycy do tablicy!". Poruszający tekst Agnieszki Bombały o jej doświadczeniach z chorą na cukrzycę Sabinką jest jedną z wielu prac konkursowych, świadczących o niezwykłym zaangażowaniu polskich nauczycieli w opiekę nad małymi diabetykami.
Na ogłoszony w październiku konkurs napłynęło 88 zgłoszeń. Ideą akcji było pokazanie pozytywnych przykładów nauczycieli i wychowawców, którzy nie bali się przyjąć diabetyków do swoich klas lub grup przedszkolnych, dowiedzieli się o cukrzycy tyle, by bez obawy uczyć i opiekować się chorymi uczniami oraz sprawili, że dzieci z cukrzycą mogą czuć się w polskiej szkole dobrze i bezpiecznie.
W autorskich tekstach nauczyciele mieli za zadanie opisać swoje doświadczenia w pracy z młodymi diabetykami. Większość nadesłanych prac opowiadała o wyjątkowym kontakcie z uczniami, walce o przełamywanie barier wśród innych nauczycieli i budowaniu klasowych grup wsparcia. Prace pokazują, że pomimo braku jasnych przepisów i rozwiązań systemowych dotyczących pobytu dzieci z cukrzycą w szkołach i przedszkolach, istnieją nauczyciele gotowi wziąć na siebie cały ciężar odpowiedzialności.
Obrady jury
Członkowie jury konkursu stanęli przed niezwykle trudnym zadaniem. "Czytając prace nie raz płakaliśmy ze wzruszenia" - mówi koordynator projektu, Magdalena Zadora - "Kiedy otaczający świat przygniata nas swoją bezdusznością, przykłady wspaniałych nauczycieli, odważnych rodziców i dzielnych uczniów są NAPRAWDĘ BUDUJĄCE! I, mimo że dobro trudniej dostrzec niż zło, czasem widać je bardzo wyraziście - jak w tym przypadku. Dzięki pracom i zaangażowaniu ludzi, którzy podzielili się osobistymi doświadczeniami pracy z diabetykami, możemy stwierdzić: wspaniali ludzie żyją wśród nas! Bardzo serdecznie dziękujemy za udział w konkursie, za pokazanie pozytywnego przykładu tym, którzy jeszcze się boją. Mamy nadzieję, że będzie ich coraz mniej, a mapa szkół i przedszkoli przyjaznych diabetykom będzie się z roku na rok zapełniała nowymi adresami."
Jury oceniało prace biorąc pod uwagę wiele czynników: postawę nauczyciela i jego kontakt z uczniem, faktyczną wiedzę na temat choroby, wkład w edukację diabetologiczną kadry nauczycielskiej i innych uczniów, walory literackie, a nawet sytuację rodzinną i szkolną samego ucznia.
Nagroda główna
Zwycięska praca zachwyciła jurorów wzruszającym opisem wewnętrznej walki, jaką nauczycielka stoczyła z niepewnością i strachem przed odpowiedzialnością za życie chorego dziecka.
"Zawsze chciałam, by wszystkie dzieci, z różnymi trudnościami, nie były izolowane, segregowane, by nie musiały żyć w getcie swoich problemów. A teraz sama się poddam, sama zrezygnuję, o nie. Będę walczyć, spróbuję, może się uda. Myślałam, gdzie takiemu dziecku może być lepiej, jak nie w małej 18 osobowej klasie, w przyjaznej szkole, blisko domu. Lody we mnie topniały, opór mijał. Wiedziałam, że nie będzie łatwo, wiedziałam, że będę musiała nauczyć się pokonać strach, lęk, niepewność- poznaniem choroby, współpracą z Sabinką i Jej rodzicami. [...]
Sabina jest cudowna, otwarta, nie wstydzi się. Ja pierwszego dnia mówię dzieciom, na czym mniej więcej polega choroba Sabinki. Ona pokazuje pompę, glukometr, opowiada dzieciom, jak mierzy cukier. Dzieciaki z rozdziawioną buzią oglądają i rozmawiają ze sobą: "A ja noszę okulary, o patrz takie, a ja miałem złamaną rękę i gips, a wie pani nie mogłem się ubierać. A ja nie mogę jeść mleka, bo mam alergię". Dzieciaki są wspaniałe i tolerancyjne, jeśli tylko my - dorośli - nie nauczymy Ich nieufności, pogardy, dzielenia na lepszych i gorszych, na wydajniejszych i nieudaczników, na zdrowych i chorych. Razem z Sabiną uczę się obsługi pompy, glukometru. Jestem opornym uczniem, a Sabcia wspaniałym ciepłym i uśmiechniętym nauczycielem. Powoli zakochuję się w Jej niebieskich pełnych oczach i już wiem, że zrobię wszystko, by była w naszej klasie.
Przychodzą jednak trudne chwile. Jak w przepisach prawnych w szkole może uczyć się dziecko przewlekle chore. A co z odpowiedzialnością karną. W szkole odzywają się głosy, że to nieodpowiedzialne, a co, jeśli mnie nie będzie w pracy. To moja osobista sprawa, że biorę taką odpowiedzialność, moja osobista nierozumność, ale inni, dlaczego oni mają ponosić konsekwencję. Robimy z rodzicami Sabiny szkolenia dla innych nauczycieli, rozmawiamy z nauczycielami świetlicy. Opór jest, stosujemy metodę małych kroczków i upływu czasu. Powoli, powoli i tu Sabinka znajduje swoje miejsce. Z czasem okazuje się, że zmierzenie cukru to nie koniec świata, podanie insuliny również. Nawet podgrzanie obiadu w mikrofalówce dla Sabiny, bo ma celiakię - nie jest wielkim problemem."
Nagrody dodatkowe
Wbrew wcześniejszym założeniom, Jury konkursu - bardzo poruszone nadesłanymi tekstami, zaangażowaniem nauczycieli oraz historiami ich uczniów - postanowiło przyznać dodatkowe wyróżnienia.
I wyróżnienie przyznane zostało Panu Grzegorzowi Witkowskiemu za tekst opowiadający o jego pracy z uczniem z poważnym niedosłuchem i wadą wymowy oraz o Kubie chorym na cukrzycę. Panu Grzegorzowi, dzięki wysokim walorom literackim pracy oraz wyjątkowej postawie, udało się zdobyć dla swojego ucznia Jakuba Wilimczyka możliwość udziału w letnim obozie hippicznym dla diabetyków.
II wyróżnienie otrzymała praca pani Urszuli Łabudy opowiadająca historię Magdy i walki, jaką nauczycielka podjęła o normalne funkcjonowanie dziewczynki w szkole oraz zaangażowanie w jej sprawę całej klasy. Pani Urszula pomogła też w zbiórce pieniędzy na pompę insulinową dla Magdy a teraz, dzięki udziałowi w konkursie, Magda również będzie mogła pojechać na obóz w siodle.
Poruszony historiami dzieci i zaangażowaniem nauczycieli, dyrektor Medtronic MiniMed Jacek Pokorski postanowił przekazać, jako nagrody dla dzieci, dodatkowo dwie pompy insulinowe - Paradigm 715. Dwa wyróżnienia specjalne dla swoich uczniów wywalczyli Zbigniew Osajda oraz Helena Balcerzak.
Pierwsza pompa powędruje w ręce Martyny Wasilewskiej. Pan Zbigniew Osajda w swojej pracy opisał długi proces przygotowywania klasy i nauczycieli do powrotu chorej dziewczynki do szkoły po zdiagnozowaniu u niej cukrzycy. Ale najbardziej ujął Jury swoją nieustępliwością i determinacją w walce o wyjazd Martyny na zieloną szkołę do Zakopanego.
Drugą pompę otrzyma Emil Bartczak. Jego nauczycielka, pani Helena Balcerzak w swoim tekście stworzyła wspaniały portret ucznia. "Mój uczeń Emil to naprawdę KTOŚ", napisała pani Helena i cała praca świadczy właśnie o takim wnikliwym i ciepłym stosunku do ucznia wymagającego zwiększonej uwagi wychowawcy.
"Mój uczeń Emil to naprawdę KTOŚ. Najbardziej potrzeba mu zwyczajności, normalnego traktowania - doceniania sukcesów i zwracania uwagi na błędy. Przedwcześnie dojrzał, ale nie jest przemądrzały ani egocentryczny. Na pewno bywa zniechęcony, choć się do tego nie przyznaje. Kiedy czytałam, jak na tle immunologicznym wytwarzane przez organizm przeciwciała niszczą komórki trzustki, dając groźne objawy, byłam zdruzgotana. Wymioty, ubytek ciała mimo wzmożonego apetytu, nadmierne pragnienie, częste oddawanie moczu w dużych ilościach, pobudzenie lub apatia, problemy z koncentracją, senność, zaburzenia świadomości i jeszcze inne dysfunkcje oraz groźne powikłania - to nie są błahostki. [...]
Mój uczeń Emil - to doskonały przykład sukcesu w walce z cukrzycą i własnymi ograniczeniami, rekompensowanymi na innych polach. Jego droga życiowa jest pewnie trudniejsza, niż przeciętna, ale budzi ogromny respekt. Tak się złożyło, że z urzędu to ja mam uczyć Emila literatury i nauki o języku, troszczyć się o jego wychowanie, czuwać nad bezpieczeństwem i otaczać opieką. Staram się czynić to jak najlepiej, ale - przyznam szczerze - Emil też wiele mnie nauczył. W codziennych zmaganiach udowodnił prawdziwość uniwersalnej zasady - zmieniaj to, co możesz zmienić; zaakceptuj to, czego zmienić się nie da. Zmienił swoje nawyki żywieniowe, styl życia, ale nie wyzbył się egzystencjalnej radości. Odnalazł sens w walce z przeciwnościami losu. Mam nadzieję, że uda mi się mu dorównać, gdy przyjdzie czas wielkiej próby."
Firma Medtronic MiniMed, chcąc docenić otwartość nauczycieli, prześle wszystkim osobom biorącym udział w konkursie specjalne dyplomy i ORDERY OTWARTYCH RAMION. Natomiast wszyscy uczniowie, którzy zgłaszali do konkursu swoich nauczycieli, dostaną upominki.
Konkurs "Diabetycy do tablicy" objęty został Honorowym Patronatem Ministra Zdrowia oraz Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków.
Fundatorem nagród: pompy insulinowej mierzącej poziom glikemii, Paradigm 722, dwóch pomp insulinowych Paradigm 715, pobytów na obozie hippicznym dla diabetyków oraz Orderów Otwartych ramion i upominków dla uczniów jest firma Medtronic, światowy lider w zakresie technologii medycznych, produktów przeciwbólowych, terapii i produktów zdrowotnych oraz przedłużających życie milionom pacjentów na całym świecie.
Portal "Moja Cukrzyca" nie ponosi odpowiedzialności za treść komunikatu. Komunikat przesłano na adres e-mail Redakcji "Moja Cukrzyca" i zamieszczono bezpłatnie.
Masz swoją opinię na ten temat? Tu jest miejsce, gdzie możesz ją wyrazić! Pisz, komentuj i dyskutuj. Pamiętaj o tym, że nie będą tolerowane niecenzuralne wypowiedzi i wulgaryzmy.
