Opowiadanie strażaka

Od trzech lat jestem żonaty. Moja żona ma na imię Kasia i jest chora na cukrzycę. Kiedy dowiedziałem się o chorobie, to było rok przed naszym ślubem, początkowo był strach, ale szybko minął. Od 15 lat jestem strażakiem ochotnikiem, a od 4 lat posiadam uprawnienia ratownika medycznego. I ta wiedza zdobyta na kursie przydała się. Trochę jeszcze poczytałem, porozmawiałem z lekarzami i efekt jest taki, że dziś mamy całkiem zdrowego synka (1,3 roczku), ale muszę przyznać, że nie było łatwo.

Częste mierzenie, dostrzykiwanie insuliny o 3 w nocy to było męczące ale było warto. Dla mnie człowiek chory na cukrzyce budzi ogromny szacunek, bo wiem ile trzeba czasem wysiłku żeby wyregulować cukier. Ten kto nigdy nie miał styczności z ta chorobą nie rozumie czym jest cukrzyca.

Teraz wydaje mi się, że o cukrzycy wiem chyba wszystko i że umiem pomóc Kasi, lecz przychodzą chwile kiedy cukrzyca sprowadza mnie do parteru. Z niewyjaśnionych przyczyn cukier skacze na 250. Ale to nic kiedyś obiecałem sobie, że dopóki Kasia będzie u mego boku będę walczył z tą chorobą.

I wiem jedno: tak łatwo się nie poddam, bo moja Kasia jest moim skarbem i mocno ją kocham. Chylę nisko czoło przed wszystkimi, którzy chorują na cukrzycę jesteście "WIELCY" i walczcie o życie bo naprawdę warto.

Krzysiek

Jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, koniecznie polubcie nasz profil na FB!