Najważniejsze informacje o glikemii poposiłkowej

Glikemia poposiłkowa oznacza ilość cukru we krwi w dwie godziny po zjedzeniu posiłku. Kontrolując glikemię można zdiagnozować cukrzycę, a także kontrolować ją. Glikemia powinna wynosić nie więcej niż 140 mg/dl. Podwyższona glikemia poposiłkowa może sygnalizować rozwój tej choroby lub jej nieprawidłowe leczenie.

Czym jest glikemia poposiłkowa?

Glikemia poposiłkowa to poziom cukru we krwi po zjedzeniu posiłku. Stężenie glukozy pomiędzy kolejnymi daniami reguluje głównie insulina. Jej poziom jest ważny także w przebiegu cukrzycy. Podwyższona glikemia poposiłkowa może sygnalizować rozwój tej choroby lub jej nieprawidłowe leczenie. Po zjedzeniu posiłku może pojawić się też niski poziom cukru - tzw. hipoglikemia reaktywna.

Normy glikemii poposiłkowej

Poziom glikemii na czczo zgodnie z normą to mniej niż 126 mg/dl. Prawidłowe stężenie glikemii poposiłkowej nie przekracza 120 mg/dl. Wartość do 140 mg/dl również jest dopuszczalna. Po około godzinie od posiłku glikemia może wynosić nawet do 160 mg/dl. U osób starszych te wartości są nieco wyższe. Prawidłowy wynik to mniej niż 140 mg/dl na czczo i 180 mg/dl po posiłku. Hiperglikemia poposiłkowa pojawia się przy wartościach w zakresie 140-199 mg/dl. Stężenie glukozy we krwi 2 godziny po jedzeniu przekraczające 200 mg/dl może oznaczać pojawienie się cukrzycy. Obniżony poziom cukru po posiłku, czyli hipoglikemia, to pomiar poniżej 50 mg/dl w 4 godziny po posiłku.

Kontrola glikemii poposiłkowej w cukrzycy

W przebiegu cukrzycy kontrola glikemii poposiłkowej jest niezwykle istotna. Oznacza się ją dwie godziny po rozpoczęciu posiłku, używając glukometru. Dzięki zapisywaniu wyników pomiarów lekarz może dokładniej dobrać leczenie. Kontrolowanie stężenia glukozy po posiłku przez diabetyków zmniejsza też ryzyko pojawienia się powikłań cukrzycy, głównie sercowo-naczyniowych.

Skutki niewyrównanej glikemii poposiłkowej

Niewyrównana, czyli utrzymująca się przez dłuższy czas, hiperglikemia poposiłkowa może doprowadzić do pojawienia się powikłań cukrzycy. Zwiększone ryzyko powikłań występuje u osób, które palą papierosy, mają nadwagę i nadciśnienie tętnicze. Najczęstsze powikłania związane są także z predyspozycjami genetycznymi. Chorym na cukrzycę mogą grozić:

• uszkodzenia nerwów, m.in. czuciowych i ruchowych;
  
• uszkodzenia niewielkich naczyń krwionośnych znajdujących się w nerkach, które prowadzą do niewydolności narządu (tzw. nefropatia) oraz w siatkówce oka, powodujące problemy ze wzrokiem (tzw. retinopatia);
  
• uszkodzenia dużych naczyń krwionośnych, które powodują pojawienie się choroby naczyniowej kończyn dolnych, stopy cukrzycowej, a także choroby naczyniowej mózgu i udaru, choroby wieńcowej, a następnie zawału serca;
  
• choroby skóry;
  
• choroby stawów;
  
• hiperlipidemia - podwyższone stężenie tłuszczów we krwi;
  
• zaburzenia poznawcze u osób starszych chorych na cukrzycę typu 2.

Zobacz także: Czym jest wskaźnik wyrównania cukrzycy?

Jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, koniecznie polubcie nasz profil na FB!