Lato chyba już za nami. Po wakacjach warto szczególnie zadbać o skórę, podrażnioną i przesuszoną wskutek ekspozycji na słońce i in. To ważne, ponieważ przed nami sezon infekcji, a skóra jest pierwszą i największą barierą ochronną przed chorobotwórczymi drobnoustrojami. O tym, jak się nią zająć piszemy w najnowszym nr "Diabetyka" w artykule "SOS dla skóry po lecie".
Budując odporność, warto pamiętać też o wysiłku fizycznym, który znacząco ją wzmacnia. Aktywność, jak wiemy, pozytywnie wpływa na poziom glukozy i cholesterolu, masę ciała, insulinooporność oraz wydolność krążeniowo-oddechową. Czyli same plusy. Przypominamy, że ćwiczenia nie muszą być bardzo intensywne i wymagające kondycji maratończyka. Tylko trzeba się ruszyć, do czego serdecznie zachęcamy. W nr 9 zajęliśmy się również tematem, o który często ostatnio pytają nas Czytelnicy - czy można łączyć w terapii insulinę z analogami GLP-1 (znanymi jako inkretyny).
Jako że większość z nas wraca już do codzienności powakacyjnej (do szkoły, pracy, na uczelnie), polecamy bardzo fajny artykuł o tym, jak przygotować smaczny, ciekawy (niekoniecznie kanapkowy) i zdrowy lunchbox.
POCZYTALNIA
Naturalna walka z wysokim cholesterolem
Zaburzenia lipidowe u diabetyków
Wysiłek fizyczny zmniejsza sztywność tętnic
Wysoka temperatura a choroby układu krążenia
Ciśnienie krwi podczas podróży lotniczych
Fenofibrat przy niewydolności krążenia
TEMAT NUMERU
Niewydolność krążenia przy cukrzycy
Zarządzanie ryzykiem niewydolności krążenia
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Terapia wysiłkiem fizycznym przy cukrzycy
Piramida życia w zgodzie z cukrzycą (cz. 5) - Odpowiedzialność za leczenie cukrzycy
POD LUPĄ
Czy cynk wzmacnia odporność?
Kontrola zdrowia od podstaw
Gdy ucho boli...
LEKARZ ODPOWIADA
Skojarzenie insuliny i analogów GLP-1
ZDROWO ŻYWIENIOWO
Lunchbox do szkoły i do pracy
Zioła włoskiej kuchni
Przepisy kulinarne
BLIŻEJ NATURY
Niezłe ziółko... Dziewanna
ZADBAJ O SIEBIE
SOS dla skóry po lecie
- TEMAT NUMERU
Niewydolność krążenia przy cukrzycy
- Niewydolność krążenia jest coraz częstszym powikłaniem u pacjentów z cukrzycą typu 2 oraz typu 1. Częstość występowania tego schorzenia u diabetyków sięga 22%, a liczba chorych na całym świecie stale wzrasta.
Najnowsze dane naukowe wskazują, że niewydolność krążenia może się rozwinąć u osób z cukrzycą nawet przy braku takich tradycyjnych czynników ryzyka, jak nadciśnienie tętnicze, choroba wieńcowa czy choroby zastawek serca.
Biorąc pod uwagę, że w ciągu ostatniej dekady częstość występowania cukrzycy, zwłaszcza typu 2, wzrosła o 30% na całym świecie, obciążenie systemów opieki zdrowotnej związane z niewydolnością krążenia będzie nadal rosło. U osób z cukrzycą zaleca się wykonywanie co najmniej raz w roku pomiaru stężenia peptydów natriuretycznych oraz troponin sercowych, w celu wykrycia wczesnego stadium niewydolności krążenia oraz prognozowania ryzyka progresji do objawowych stadiów choroby.
- ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Terapia wysiłkiem fizycznym przy cukrzycy
- Wysiłek aerobowy (tlenowy) o umiarkowanej do dużej intensywności wiąże się ze znacznie niższym ryzykiem sercowo-naczyniowym i mniejszą ogólną śmiertelnością u osób z cukrzycą.
Niedawno przeprowadzone badanie obserwacyjne dorosłych z cukrzycą typu 1 sugerowało, że większa aktywność fizyczna przyczyniła się do zmniejszenia śmiertelności z przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek i bez niej (obserwacja trwała 11,4 roku). Ponadto wykazano, że u osób z cukrzycą typu 2 zaplanowany, ustrukturyzowany wysiłek fizyczny, trwający co najmniej 8 tygodni, obniża hemoglobinę glikowaną (HbA1c) średnio o 0,66%, nawet jeśli nie wpłynął na znaczące zmniejszenie ich masy ciała. Aktualne badania pokazują, że wysiłek fizyczny może poprawić kilka ważnych parametrów, takich jak poziom triglicerydów i cholesterolu LDL ("złego"), obwód talii i masa ciała.
W przypadku dorosłych z cukrzycą typu 2 sesje ćwiczeń tlenowych powinny trwać co najmniej 10 minut dziennie, z celem do osiągnięcia ok. 30 min (lub więcej)/dzień, przez większość dni w tygodniu. Codzienną aktywność, a przynajmniej co drugi dzień, zaleca się także w celu zmniejszenia insulinooporności. Ćwiczenia oporowe (siłowe) z niedużymi obciążeniami warto wykonywać 2-3 razy w tygodniu.
- POD LUPĄ
Kontrola zdrowia od podstaw
- Badania służą nie tylko diagnostyce chorób, wyjaśnianiu przyczyn różnych dolegliwości czy złego samopoczucia, ale są też źródłem informacji na temat naszej ogólnej kondycji zdrowotnej, nadmiarów i niedoborów witamin i minerałów, które początkowo nie dają objawów chorobowych, ale z czasem mogą się manifestować pod postacią różnych dolegliwości. Badania pozwalają też wychwycić schorzenia na początkowym etapie ich rozwoju, a więc mają duże znaczenie prewencyjne. Badania krwi powinny być wykonywane na czczo - nie należy spożywać posiłków i jakichkolwiek słodkich płynów w ciągu 12 godzin poprzedzających badanie.
Podstawowe badania, które warto systematycznie wykonywać to: morfologia, OB, badanie ogólne moczu, poziom glukozy, lipidogram, kreatynina, aminotransferazy (AlAt, AspAt) oraz elektrolity. Wyniki badań powinny zawierać zakresy normy obowiązującej w danej pracowni.
- LEKARZ ODPOWIADA
Skojarzenie insuliny i analogów GLP-1
- Skojarzone leczenie preparatami agonistów GLP-1 (inkretyny) i insuliną (lub analogami insuliny) powinno prowadzić do kilku korzyści. Po pierwsze do poprawy wyrównania cukrzycy przy nieznacznym wzroście ryzyka hipoglikemii, redukcji masy ciała i potencjalnej redukcji dawki dobowej insuliny (przeciwnie, duże dawki insuliny prowadzą do przyrostu masy ciała). Coraz częściej podkreśla się też ich długofalowe efekty - działanie ochronne wobec serca i nerek oraz redukcję ryzyka zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych. Wszystkie te cechy sprawiły, że na drabince terapeutycznej agoniści receptora GLP-1 wysforowali się przed insuliną, jako leki dodawane do środków doustnych w przypadku niewyrównania cukrzycy.
Z drugiej strony są to stosunkowo "młode" leki, których prawdziwą wartość będzie weryfikować szeroka praktyka kliniczna i pogłębione badania kliniczne. Z nowości, w USA pojawiają się wstrzykiwacze, które zawierają połączenie insuliny (analogu) i agonisty GLP-1 w stałej dawce (np. glargina + liksysenatyd).