Prawidłowa dieta gra bardzo ważną rolę w leczeniu cukrzycy typu 2., odpowiednio dobrany jadłospis wpływa na obniżenie wartości glikemii, poprawę wydzielania insuliny, spadek masy ciała chorego, a w efekcie na poprawę jakości życia cukrzyka. Tyle, że w skład diety, oprócz podstawowych składników pokarmowych, jak białka, tłuszcze i węglowodany, muszą obowiązkowo wchodzić także minerały i witaminy.
Niedożywienie, czyli niedobór witamin
Każde państwo na własne potrzeby i z uwzględnieniem klimatu, dostępności poszczególnych produktów i stylu życia mieszkańców, ustala poprawne normy żywieniowe. Okazuje się jednak, że bardzo często minimalne dzienne zapotrzebowanie na składniki odżywcze jest zaniżone, a nasz organizm na niskie normy reaguje niedoborem witamin i pojawia się problem.
Niedawno przeprowadzone w Europie badania pokazały, że w Wielkiej Brytanii jest około 2 mln niedożywionych osób, a kolejny milion znajduje się na granicy niedożywienia. W Polsce statystyki wyglądają jeszcze gorzej. Badacze szacują, że w naszym kraju na granicy niedożywienia jest aż 5 mln mieszkańców. Tyle mniej więcej osób nie dostarcza swoim organizmom składników odżywczych, by ciało mogło prawidłowo funkcjonować. W dużej mierze brakuje mu niezbędnych minerałów i witamin.
Zbilansowana dieta - to podstawa
Lekarze są zdania, że prawidłowo zbilansowana dieta powinna dostarczyć organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Pod warunkiem jednak, że żywność jest jak najmniej przetworzona technologicznie. Najmniej witamin zawierają więc posiłki smażone, produkty konserwowe, mrożonki. Najwięcej z kolei świeże warzywa i owoce. Kopalnią wartościowych składników odżywczych są także tłuste ryby, pieczywo gruboziarniste i razowe, kiełki, kasze i tłuszcze roślinne. Z tym, że osoby chore na cukrzycę muszą zwracać też uwagę na zawarte w diecie węglowodany. A poziom tychże waha się w wypadku poszczególnych warzyw: od poniżej 5 procent w brokułach, szpinaku, szparagach, pomidorach, ogórkach, kalafiorach do nawet 75 procent w grochu, fasoli, soczewicy, kukurydzy i soi. Jadłospis, aby dostarczał odpowiednią ilość cennych witamin, musi być także dostosowany do wieku. Wśród chorych na cukrzycę osób w podeszłym wieku często jest notowany niedobór witaminy C, kwasu foliowego, a także kompleksu witamin B - głównie B6 i B12. W ich wypadku zaleca się suplementację witaminami i minerałami.
Witaminy zawarte w suplementach
Badania potwierdzają, że nawet osoby, które na co dzień zdrowo się odżywiają, czasami cierpią na awitaminozę, czyli niedobór którejkolwiek witaminy w organizmie. Niekiedy jest to spowodowane upośledzeniem ich wchłaniania, w innych wypadkach przyczyną jest stosowanie niektórych leków. Potrzebne jest dodatkowe wsparcie w postaci preparatów dietetycznych. Suplementy zawierające kompleks witamin natychmiast dostarczają organizmowi wszystkich niezbędnych składników umożliwiających mu prawidłowe funkcjonowanie. Osoby chore na cukrzycę powinny zwrócić szczególną uwagę na preparaty zawierające witaminy, które uczestniczą w procesach przemiany węglowodanów oraz chronią przed skutkami powikłań cukrzycy. Wśród nich znajdują się przede wszystkim witaminy C i E, witamina D, kompleks witamin B, a także kwas foliowy. Więcej ciekawych informacji na ten temat znajdziesz tutaj: http://www.vigorup.pl/kompleksowa-rola-witamin.html.
Znaczenie witamin dla chorych na cukrzycę
Wspomniane wyżej witaminy C i E zmniejszają ryzyko wystąpienia schorzeń zwykle nasilonych w przebiegu cukrzycy: hamują rozwój miażdżycy, chronią cerce przed zawałem i chorobą niedokrwienną. Witamina E obniża poziom cukru we krwi i wzmaga produkcję insuliny. Witamina D wzmacnia organizm, a jej niedobór często prowadzi do wystąpienia cukrzycy typu 1. Z kolei, niewystarczająca ilość w organizmie B12 jest powodem zmęczenia, postępującego osłabienia i wystąpienia niedokrwistości. Związki B1 i B2 odpowiadają za metabolizm węglowodanów. A kwas foliowy zapobiega miażdżycy. Dopiero dostarczenie organizmowi wszystkich niezbędnych związków chemicznych sprzyja leczeniu cukrzycy i wpływa na poprawę satysfakcji z życia u osób chorych.