Na cukrzycę zachorowałem ponad miesiąc temu (06.02.2005), czyli dziesięć dni przed moimi trzynastymi urodzinami (16.02.1992). A zaczęło się tak...........
Była Niedziela, jak zawsze poszedłem rano do kościoła (już wtedy źle się czułem). Gdy wróciłem byłem wyczerpany i wypiłem ze 6 litrów PEPSI. Zacząłem tak dużo pić od świąt Bożego Narodzenia i od razu po świętach miałem badany cukier (piep........... nie wskazały nic). A właśnie w niedziele wszystko się zaczęło: nawalała mnie dyńka, chciało mi się ciągle spać. Zauważyła to moja mama, ale nie od razu pojechałem do szpitala. Moi rodzice tego dnia mieli pójść do znajomych. Moja mama jak zobaczyła co się ze mną dzieje postanowiła nie pójść, bardzo to wkurzyło mojego tatę krzyczał wrzeszczał (ale mniejsza z tym). Połowę dnia przespałem. I wieczorem mój stan był straszny. Nie mogłem się utrzymać na nogach (byłem blisko śpiączki). Mama która wiedziała już jakie są objawy cukrzycy (z jej strony choruje moja babcia i chorowała śp. moja prababcia) zadzwoniła po pogotowie.
Karetka przyjechała po 15 min. Zmierzyli mi cukier z czterech palców (z trzech nie chciała lecieć krew) :-) i pokazał się na glukometrze wynik 500 mg%. Te typy z pogotowia nie chciały mnie zabrać do szpitala. Więc zadzwoniłem do starego i powiedziałem o wszystkim. Przyjechał bardzo szybko i zawiózł mnie i mamę do Akademii Medycznej w Gdańsku (bo mieszkam w Gdańsku). Tam dowiedziałem się że to cukrzyca. Dosłownie zgłupiałem (ponieważ kilka razy mi się ta nazwa obiła o uszy, ale nie do końca wiedziałem na czym polega). Wbili mi w żyły dwa motylki , podłączyli do pompy i kroplówki. Przez cała noc spędziłem na intensywnym nadzorze.
Następnego dnia zmierzyli mi cukier, pobrali krew, odłączyli od pompy i kroplówki, zrobili insulinę. Jeszcze tego samego dnia było szkolenie. Poznałem dziewczynę 14-letnią też cukierka :-). Która dostała się do szpitala cztery dni przede mną. Na szkoleniu dowiedziałem się, że to choroba na całe życie, nieuleczalna itd. Był to poniedziałek to właśnie po szkoleniu tak byłem wkurzony na cały świat. Dlaczego właśnie ja? tyle przestępców jest na tym świecie a to dopadło właśnie mnie zwykłego szóstoklasistę. Wykłóciłem się z lekarzami żebym rano i przed snem dostawał insulinę Mixtard 30 (przetem insulatard i actrapid). Jak już wspomniałem przebywałem w Akademii Medycznej, tak więc prawie codziennie przychodzili studenci (robili na mnie jakieś badania i pytali mnie i moją koleżankę o tej chorobie. Tą koleżanką była oczywiście ta 14-letnia dziewczyna z cukrzycą. Miałem szczęście bo na oddziale pracowała matka mego kumpla (lekarka), obiecała mi że wyjdę dzień przed moimi urodzinami. I tak minęło 10 dni i wyszedłem z tego więzienia zwanego szpitalem.
Teraz jest mi trochę trudniej, ale wszystko się normuje. W szkole nauczyciele i ziomale wiedzą jak postępować w przypadku niedocukrzenia. Nie jest tak źle jak mi się zdawało. Teraz biorę 8j. Mixtardu rano, 1j. Actrapidu przed obiadem i 5j. Mixtardu 30 przed snem. Radzę wszystkim nowym cukrzycom żeby podeszli do tego spokojnie, najlepiej jest mieć kumpli wtedy jest łatwiej jest się pogodzić z chorobą.
Wojtek
Jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, koniecznie
polubcie nasz profil na FB!
Masz swoją opinię na ten temat? Tu jest miejsce, gdzie możesz ją wyrazić! Pisz, komentuj i dyskutuj. Pamiętaj o tym, że nie będą tolerowane niecenzuralne wypowiedzi i wulgaryzmy.
