dodano: 4 maja 2008 r.
Witam.
Już raz pisałam tu opowiadanie, rok temu, kiedy to dowiedziałam się o mojej chorobie. Dokładnie 7 maja 2007. Tę datę będę pamiętała do końca życia. Dostałam wiele komentarzy, które mnie bardzo podnosiły na duchu. I za to dziękuję wszystkim, którzy to pisali.
Dziękuję też innym za wsparcie jakie mogłam dostać, kiedy było mi źle z cukrzycą i nie radziłam sobie. Takich momentów w ciągu roku nie było tak wiele, ale... były.
Jak to szybko minęło..., jeszcze przed oczami mam to jak było pewne, że mam cukrzycę. Pamiętam pierwsze dni w szpitalu pod kroplówkami, aparaturami z insuliną, itd. W dwa tygodnie jakie spędziłam w szpitalu tak wiele się nauczyłam. A życie potrafi nas tak zaskakiwać...
Ja sama się zmieniłam przez ten rok. Przyjaciele odchodzili, a przychodzili nowi. Teraz, choć z niektórymi utrzymuję drobny kontakt, to większość przyjaciół - wróciła. Ale są pewni ludzie w moim życiu, którzy nigdy mnie nie zawiedli. Nigdy mnie nie zostawili.
Wielu z Was życzyła mi spełnienia marzeń, jakie wypisałam tu rok temu. Jeszcze żadne się nie spełniło, chociaż po części... Niedawno zaczęłam chodzić na chórek, no i zaczynam nareszcie śpiewać. A od sierpnia będę chodziła na lekcje śpiewu, o których marzyłam... No... od sierpnia, jeśli dobrze pójdzie :)
Zapisałam się też na oazę młodzieżową z moimi dwiema przyjaciółkami. Tak naprawdę, gdyby nie 3-cia rocznica śmierci naszego Papieża to nie chodziłabym ani do chórku ani na tą oazę...
Bo po filmiku jaki zobaczyłyśmy w kościele i dzięki tamtemu wieczorowi każda z nas wiele zrozumiała. To tak ogólnie, co u mnie.
A teraz o cukrzycy bardziej... Mam w sumie dobre cukry, hemoglobinę ostatnio miałam 6.9, więc nieźle. Ostatnio miałam takie 2 tygodnie wysokich cukrów. Brałam nawet raz 7 razy insulinę, bo musiałam dostrzykiwać...
Niedługo idę do szpitala na jakieś badania i w sumie tego się najbardziej boję, bo... aż wstyd się przyznać, ale nie prowadzę tego wszystkiego tak jak należy... Ale nie jem tak dużo słodyczy jak wcześniej, bo jak pomyślę o powikłaniach to od razu mi się odechciewa...
Mam w sobie dużo siły jak na dzień dzisiejszy, żeby się powstrzymywać. A to naprawdę trudne... No i najważniejsze! Mam nadzieję, że w te wakacje już będę miała pompę z glukometrem.
Wszystko idzie teraz dobrze. Więc... trzymajcie za mnie kciuki :)
Pozdrawiam wszystkich słodkich i tych najbliższych, którzy są przyjaciółmi czy też rodziną osób z cukrzycą. Bądźcie przy nich zawsze i ich nie opuszczajcie :)
W końcu my - osoby chore na cukrzycę, jak i ich najbliżsi w pewnym znaczeniu są wielcy...
I wyjątkowi.
Najważniejsze to nie załamywać się, być twardym i iść przez życie z podniesioną głową.
Jeśli ja tak umiem, to WY [ ! ] tym bardziej!
"jedno już wiem - jestem silna.
jedno już wiem - wytrzymam to!
jedno już wiem - jestem silna, tak!
i tylko czasem tracę coś..."
Kasia
Jeśli jeszcze tego nie zrobiliście, koniecznie
polubcie nasz profil na FB!
Masz swoją opinię na ten temat? Tu jest miejsce, gdzie możesz ją wyrazić! Pisz, komentuj i dyskutuj. Pamiętaj o tym, że nie będą tolerowane niecenzuralne wypowiedzi i wulgaryzmy.
