Nowoczesne glukometry potrafią gromadzić w swojej pamięci wyniki pomiarów wraz z datą i godziną, zapamiętują dawki insuliny oraz inne informacje. Mogą też być podłączane do komputera i przystosowane do współpracy z programami do analizy danych. Zgromadzone informacje są przetwarzane przez komputer w postaci wykresu lub analizy z wydrukiem. Jest to bardzo przydatne dla lekarza, dziecka i jego rodziców.
Aby glukometr pokazywał prawidłowe wartości poziomu cukru we krwi należy postępować zgodnie z instrukcją jego obsługi. Np. zbyt mała kropla krwi naniesiona na pasek testowy spowoduje, że odczyt będzie fałszywy. Fałszywie wysoki odczyt może spowodować zbyt późne i niedokładne wytarcie paska testowego oraz glukoza na palcach. Natomiast fałszywie niski odczyt może nastąpić po zbyt późnym naniesieniu kropli krwi na pasek lub naniesieniu niewystarczającej ilości krwi, bądź gdy na palcu znajduje się ślina lub woda. Przed pomiarem trzeba dokładnie umyć ręce mydłem i wodą, najlepiej ciepłą, gdy mamy zimne palce.
Uczniowie najczęściej powinni sprawdzać poziom cukru przed posiłkami i aktywnością fizyczną lub przy pojawieniu się objawów hipo- i hiperglikemii. U niektórych uczniów, zwłaszcza młodszych, początkowe objawy spadku lub wzrostu poziomu glikemii mogą być słabo widoczne. Starsi uczniowie mogą wyczuwać zmiany poziomu glukozy, zanim objawy zostaną zauważone przez inne osoby. Młodsze dzieci powinny być uważnie obserwowane, a w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, należy umożliwić lub przeprowadzić pomiar "cukru". Jednak nawet u starszych dzieci, które samodzielnie wykonują pomiary, należy uwzględnić możliwość, że zmiany zachowania i samopoczucia mogą być powodowane przez wahania cukru. Najkorzystniejsze jest stworzenie sytuacji, w której uczeń może przeprowadzać pomiary i reagować na nie w klasie. Pozwala to na szybkie działanie, zapobiegające pogorszeniu stanu ucznia, który jednocześnie nie przerywa zajęć. Ponadto jeżeli pomiary przeprowadzane są w klasie, tracą swoją tajemniczość i nie wzbudzają niezdrowego zainteresowania innych uczniów. Jeżeli jednak dziecko i rodzice uznają, że chcą zachować chorobę w tajemnicy przed innymi dziećmi, uczeń powinien mieć możliwość opuszczenia klasy w momencie, gdy występuje konieczność wykonania pomiarów i korekty leczenia. Należy wcześniej ustalić, gdzie będą dokonywane pomiary - najlepiej, aby był to gabinet pielęgniarki. Musimy również pamiętać, że przy nasilonych objawach uczeń nie powinien samotnie opuszczać klasy, gdyż zwłaszcza hipoglikemia grozi utratą przytomności.
Przeprowadzanie pomiarów nie stanowi zagrożenia dla innych uczniów i personelu szkolnego, nie zakłóca toku lekcji. Sposób przechowywania zużytych pasków należy uzgodnić z rodzicami podczas wstępnego szkolenia.
Umożliwienie uczniowi wykonywania pomiarów, kiedy tylko zajdzie taka potrzeba jest podstawowym elementem leczenia cukrzycy w szkole. Pozwala to na stałą kontrolę poziomu cukru we krwi i szybkie reakcje na nieprawidłowe wyniki. Dzięki temu zmniejsza się ryzyko powikłań: długoterminowych, jak choroby nerek, wzroku, serca i bezpośrednich - zaburzenia koncentracji, ryzyko utraty przytomności. Unikamy również dużych wahań poziomu glukozy - mniejsze wahania łatwiej leczyć. Niewielkie wahania poziomu cukru są mniej niebezpieczne dla zdrowia. Jeżeli uczeń ma możliwość przeprowadzania pomiarów w klasie, w przypadku spadku poziomu cukru często wystarczy zjedzenie przekąski. Możliwość stałego prowadzenia pomiarów zwiększa niezależność i odpowiedzialność ucznia.
Kiedy dziecko może samo mierzyć poziom cukru:
- Kiedy opanowało nakłuwania i umieszczania kropli krwi na pasku.
- Kiedy pamięta o zasadach higieny.
- Bezpiecznie posługuje się ostrymi przyrządami.
- Potrafi odczytać i zinterpretować wynik oraz odpowiednio na niego zareagować.
- Kiedy ma stworzone ku temu odpowiednie warunki.
Tekst zamieszczono za zgodą Redakcji Magazynu "PEN".