Firmy Sanofi oraz Regeneron Pharmaceuticals, Inc. ogłosiły pozytywne wyniki dwóch badań ODYSSEY-DM fazy IIIb/IV z udziałem pacjentów z cukrzycą. W badaniach tych preparat Praluent® (alirokumab) dodany do leczenia maksymalnymi tolerowanymi dawkami statyn, istotnie obniżał poziom cholesterolu LDL (lipoproteiny o niskiej gęstości), co stanowiło pierwszorzędowy punkt końcowy badania ODYSSEY DM-INSULIN, a także okazał się lepszy od standardowej terapii pod względem redukcji cholesterolu nie-HDL (pozostałych frakcji oprócz HDL), co stanowiło pierwszorzędowy punkt końcowy badania ODYSSEY DM-DYSLIPIDEMIA. W obu badaniach wykazano także, że większość pacjentów osiągnęła docelowe wartości lipidów, stosując preparat Praluent 75 mg co dwa tygodnie, zaś ogólny profil bezpieczeństwa był porównywalny do profilu zaobserwowanego w programie ODYSSEY fazy III.Wyniki ogłoszono w ramach oficjalnego sympozjum zatytułowanego: "Inhibition of PCSK9 in Dyslipidemia Patients with Diabetes" [Hamowanie PCSK9 u pacjentów z cukrzycą z dyslipidemią] w czasie 77. Kongresu Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego (ADA) w San Diego w Kalifornii. Dane włączono także do oficjalnego programu plenarnego Kongresu ADA.
"Pacjenci długo chorujący na cukrzycę, w tym osoby leczone insuliną, są bardzo narażeni na choroby układu sercowo-naczyniowego" - powiedział dr Lawrence Leiter, przewodniczący komitetu sterującego ODYSSEY DM i dyrektor ośrodka Lipid Clinic, zajmującego się leczeniem zaburzeń lipidowych w Li Ka Shing Knowledge Institute w Szpitalu św. Michała na Uniwersytecie w Toronto w Kanadzie. "Pozytywne rezultaty badania ODYSSEY DM-INSULIN dostarczają cennych informacji na temat skuteczności i bezpieczeństwa preparatu Praluent w grupie pacjentów narażonych na wysokie ryzyko ze strony układu sercowo-naczyniowego".
Większość osób z cukrzycą zachoruje na miażdżycopochodną chorobę sercowo-naczyniową (ASCVD). Pomimo obecnie stosowanej standardowej opieki niemal 70% osób chorych na cukrzycę w wieku 65 lat lub starszych umiera z powodu chorób serca, a 16% z powodu udaru mózgu.1
"Dyslipidemia mieszana występuje często u pacjentów z cukrzycą typu 2, podnosząc jeszcze bardziej ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo-naczyniowych i, jak dotąd, trudno poddaje się leczeniu dostępnymi opcjami terapeutycznymi" - powiedział dr Robert Henry, członek komitetu sterującego ODYSSEY DM i dyrektor ośrodka badań nad metabolizmem Center for Metabolic Research w VA San Diego Healthcare System. "Wyniki badania ODYSSEY DM-DYSLIPIDEMIA pokazały, że w codziennej praktyce klinicznej preparat Praluent, stosowany jako dodany do maksymalnych tolerowanych dawek statyn, istotnie zmniejszał poziom cholesterolu nie-HDL (kolejna z miar odzwierciedlających poziom "złego" cholesterolu) i wykazał przewagę w stosunku do standardowego leczenia. Praluent może stanowić kolejną opcję terapeutyczną dla lekarzy, którzy muszą zapewnić pacjentom z cukrzycą, z kliniczną manifestacją miażdżycopochodnej choroby sercowo-naczyniowej (ASCVD), dalszą pomoc w kontrolowaniu stężenia lipidów".
W badaniu ODYSSEY DM-INSULIN pacjenci zostali poddani randomizacji do leczenia preparatem Praluent 75 mg podawanym co dwa tygodnie albo do przyjmowania placebo, jako opcji dodanych do maksymalnych tolerowanych dawek statyn. Dawkę preparatu Praluent zwiększano w tygodniu 12 do 150 mg co dwa tygodnie, jeśli poziom cholesterolu LDL był wyższy lub równy 70 mg/dl w tygodniu 8. Około 80% pacjentów osiągnęło docelowe wartości cholesterolu LDL w tym badaniu w przypadku stosowania preparatu Praluent w dawce 75 mg co dwa tygodnie. W badaniu ODYSSEY DM-DYSLIPIDEMIA pacjenci zostali poddani randomizacji do leczenia preparatem Praluent w dawce 75 mg podawanej co dwa tygodnie albo do stosowania standardowego leczenia, jako opcji dodanych do maksymalnych tolerowanych dawek statyn. Dawkę preparatu Praluent zwiększano w tygodniu 12 do 150 mg co dwa tygodnie, jeśli poziom cholesterolu nie-HDL był wyższy lub równy 100 mg/dl w tygodniu 8. Około 64% pacjentów osiągnęło docelowe wartości poziomu lipidów w przypadku stosowania preparatu Praluent w dawce 75 mg.
Badanie ODYSSEY DM-INSULIN było wieloośrodkowym randomizowanym badaniem z kontrolą placebo, prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby w grupach równoległych, oceniającym preparat Praluent u 517 osób z cukrzycą typu 1 i typu 2, leczonych insuliną. Uczestnicy badania należeli do grupy wysokiego ryzyka sercowo-naczyniowego, cierpieli na hipercholesterolemię i przyjmowali maksymalne tolerowane dawki statyn.2 Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była procentowa zmiana wyliczanego stężenia cholesterolu LDL w tygodniu 24 względem wartości wyjściowej. Na kongresie ADA przedstawiono wyniki u pacjentów badanych z cukrzycą typu 2 (n=441), które wykazały, że:
- Praluent w skojarzeniu z maksymalnymi tolerowanymi dawkami statyn zmniejszał stężenie cholesterolu LDL o 48,2% w porównaniu z wartością wyjściową, podczas gdy w przypadku placebo obserwowano wzrost o 0,8%. Średnia różnica między grupami leczenia wynosiła 49% (p<0,0001).
- Leczenie preparatem Praluent poprawiało także ogólny profil lipidowy.
- Ogólnie rzecz biorąc preparat Praluent był zasadniczo dobrze tolerowany. Zdarzenia niepożądane, zaistniałe w trakcie leczenia, były podobne w obu grupach. W badaniu nie stwierdzono żadnych nowych obserwacji dotyczących bezpieczeństwa. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi zaistniałymi w trakcie leczenia były: nieżyt nosa i gardła, bóle mięśni, bóle stawów oraz kaszel. Nie zaobserwowano nowych sygnałów dotyczących bezpieczeństwa przy jednoczesnym stosowaniu preparatu Praluent i insuliny.
- Nie zaobserwowano wpływu na kontrolę glikemii ocenianą w oparciu o stężenie glukozy w osoczu na czczo (FPG) i A1C, a dawki leków obniżających stężenie glukozy pozostawały stabilne w obu grupach leczenia.
- Praluent okazał się lepszy niż standardowe leczenie, skuteczniej obniżając stężenie cholesterolu nie-HDL (37,3% i 4,7% w grupie z leczeniem standardowym). Średnia różnica między grupami leczenia wynosiła 32,5% (p<0,0001).
- Praluent w skojarzeniu z maksymalnymi tolerowanymi dawkami statyn obniżał mierzone stężenie cholesterolu LDL o 43,3% w porównaniu z wartością wyjściową, podczas gdy w przypadku standardowego leczenia obserwowano wzrost o 0,3% (p<0,0001).
- Leczenie preparatem Praluent poprawiało także ogólny profil lipidowy.
- Preparat Praluent był zasadniczo dobrze tolerowany. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi zaistniałymi w trakcie leczenia były: zakażenie układu moczowego, biegunka, nieżyt nosa i gardła.
- Nie zaobserwowano wpływu na kontrolę glikemii ocenianą poprzez stężenie glukozy w osoczu na czczo (FPG) i A1C, a dawki leków obniżających stężenie glukozy pozostawały stabilne w obu grupach leczenia.
Zalecana dawka początkowa preparatu Praluent to 75 mg w podaniu podskórnym co 2 tygodnie, lub 300 mg co 4 tygodnie (raz na miesiąc) u pacjentów, którzy preferują rzadsze przyjmowanie leku. U większości pacjentów stosujących preparat Praluent obserwuje się wystarczającą redukcję stężenia cholesterolu LDL przy dawce 75 mg. Jeśli odpowiedź ze strony cholesterolu LDL jest niewystarczająca, dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej wynoszącej 150 mg co dwa tygodnie.
Informacje o preparacie Praluent
Preparat Praluent hamuje wiązanie PCSK9 (proproteinowej konwertazy subtylizyny/keksyny typu 9) z receptorem LDL, podnosząc liczbę dostępnych receptorów LDL na powierzchni komórek wątroby, co skutkuje niższym stężeniem cholesterolu LDL we krwi.
Preparat Praluent został dopuszczony do obrotu w ponad 50 krajach, w tym w USA, Japonii, Kanadzie, Szwajcarii, Meksyku i Brazylii oraz w Unii Europejskiej (UE). Praluent został dopuszczony do stosowania w USA jako uzupełnienie diety i leczenia statynami w maksymalnej tolerowanej dawce w leczeniu dorosłych pacjentów z heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną (HeFH) lub z klinicznie jawną chorobą sercowo-naczyniową na tle miażdżycy (ASCVD), którzy wymagają dodatkowego obniżenia stężenia cholesterolu LDL. W UE preparat Praluent został dopuszczony do stosowania w leczeniu dorosłych pacjentów z hipercholesterolemią pierwotną (heterozygotyczną hipercholesterolemią rodzinną i nierodzinną) lub z dyslipidemią mieszaną jako uzupełnienie diety: a) w skojarzeniu ze statyną lub statyną i innymi lekami hipolipemizującymi u pacjentów, u których nie można osiągnąć docelowych wartości cholesterolu LDL po zastosowaniu statyny w maksymalnej tolerowanej dawce, lub b) w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami hipolipemizującymi u pacjentów, którzy nie tolerują statyn lub u których statyny są przeciwwskazane. Nie określono dotychczas wpływu preparatu Praluent na wskaźniki zachorowalności i umieralności związane z chorobami układu sercowo-naczyniowego. Badanie ODYSSEY OUTCOMES prowadzone jest w celu prospektywnej oceny wpływu preparatu Praluent na występowanie zdarzeń ze strony układu sercowo-naczyniowego u około 18 000 pacjentów, którzy przebyli ostry zespół wieńcowy.
Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie zidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Pracownicy służby zdrowia powinni zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane.
Piśmiennictwo:
1. American Heart Association Cardiovascular Disease and Diabetes. Kwiecień 2017 r. http://www.heart.org/HEARTORG/Conditions/More/Diabetes/WhyDiabetesMatters/Cardiovascular-Disease-Diabetes_UCM_313865_Article.jsp/#.WRXYVFXyvIU. Dostęp: czerwiec 2017 r.
2. Cariou, B., Leiter, L. A., Muller Wieland, D. i wsp. Efficacy and safety of alirocumab in insulin-treated patients with type 1 or type 2 diabetes and high cardiovascular risk: Rationale and design of the ODYSSEY DM-INSULIN trial. Diabetes Metab (2017), http://www.diabet-metabolism.com/article/S1262-3636(17)30008-3/fulltext.
3. Muller Wieland, Leiter, L. A., Cariou, B. i wsp. Design and rationale of the ODYSSEY DM-DYSLIPIDEMIA trial: lipid-lowering efficacy and safety of alirocumab in individuals with type 2 diabetes and mixed dyslipidaemia at high cardiovascular risk. Cardiovasc Diabetol (2017);16:70, DOI 10.1186/s12933-017-0552-4.
4. Colhoun, H. M., Ginsberg, H. N., Leiter, L. A. i wsp. Efficacy and safety of alirocumab in individuals with diabetes: analyses from the ODYSSEY LONG TERM study. Diabetologia (2015);58 (Suppl 1):S79-S80.
Masz swoją opinię na ten temat? Tu jest miejsce, gdzie możesz ją wyrazić! Pisz, komentuj i dyskutuj. Pamiętaj o tym, że nie będą tolerowane niecenzuralne wypowiedzi i wulgaryzmy.
