Dostępny jest sierpniowy numer "Diabetyka". W środku tekst zawierający praktyczne podpowiedzi, jak spożywać owoce i które, aby nie podnosiły znacząco glikemii. Nie musimy bowiem z nich rezygnować. Warto tylko wiedzieć, ile możemy ich jeść i jak sprytnie łączyć je w pary z innymi produktami. A jeśli zechcecie wykorzystać tę obfitość świeżych produktów roślinnych do pozbycia się kilku zbędnych kilogramów (wszak warzywa są niskokaloryczne), zachęcamy do przeczytania artykułu o celach terapeutycznych i zdrowotnych.
Dowiecie się z niego, jak "zaprojektować" swój cel (np. właśnie schudnięcie albo poprawa wyrównania cukrzycy), aby udało się go osiągnąć. Szczególnej uwadze polecamy też tekst o "Pułapkach codzienności z cukrzycą", ponieważ porusza kwestie, które często umykają naszej uwadze. Tracimy czujność i uważność, i wpadamy w pułapki, które zastawia na nas współczesne życie ze swoimi zdobyczami technologicznymi i udogodnieniami.
POCZYTALNIA
Złamania szyjki kości udowej u diabetyków
Zaburzenia snu a kontrola glikemii
Przebieg nadciśnienia w cukrzycy
Na zdrowe oczy
Od czego zależy efekt odchudzania
Poziom potasu we krwi a cukrzyca
Wytyczne w sprawie wysiłku fizycznego
TEMAT NUMERU
Polineuropatia cukrzycowa w zaleceniach
Ból neuropatyczny
ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Cele terapii żywieniowej w cukrzycy
Piramida życia w zgodzie z cukrzycą (cz. 4) - Cele zdrowotne i terapeutyczne
POD LUPĄ
Owoce i cukrzyca
Afty jamy ustnej
LEKARZ ODPOWIADA
Zakażenie dróg moczowych
ABC INSULINOTERAPII
Podawanie insuliny (cz. 3)
ZDROWO ŻYWIENIOWO
Kuchnia włoska na polskim stole
Przepisy kulinarne
BLIŻEJ NATURY
Niezłe ziółko... Kasztanowiec zwyczajny
WARTO WIEDZIEĆ
Pułapki codzienności z cukrzycą
- TEMAT NUMERU
Polineuropatia cukrzycowa w zaleceniach
- Polineuropatia jest najczęstszym przewlekłym powikłaniem cukrzycy. Przyczyną tego powikłania jest duże stężenie glukozy we krwi, w wyniku którego tworzą się tzw. końcowe produkty glikacji. W wyniku tego procesu (nieenzymatycznego przyłączania się cukru do wolnych grup aminowych białek) dochodzi do zmian w nerwach, takich jak zanik osłonek nerwów (demielinizacja) czy zmiany w samych włóknach nerwowych.
Pacjenci chorujący na cukrzycę typu 1 przez pięć lub więcej lat oraz wszyscy pacjenci z cukrzycą typu 2 powinni być corocznie oceniani pod kątem polineuropatii obwodowej na podstawie wywiadu lekarskiego i prostych testów klinicznych. Objawy różnią się w zależności od klasy włókien czuciowych, których dotyczą. Najczęstsze wczesne objawy są wywołane przez zajęcie małych włókien i obejmują ból i dysestezję (nieprzyjemne uczucie pieczenia i mrowienia). Zajęcie dużych włókien może powodować drętwienie i utratę czucia ochronnego. Objaw ten wskazuje na obecność dystalnej polineuropatii czuciowo-ruchowej i jest czynnikiem ryzyka owrzodzenia stopy cukrzycowej.
- ROZWAŻANIA O CUKRZYCY
Cele terapii żywieniowej w cukrzycy
- Zalecenia dietetyczne uwzględniają ogólne zasady prawidłowego odżywiania, powszechnie uznane i poparte rożnymi badaniami naukowymi. Jednak nie możemy zapominać o naszych indywidualnych potrzebach żywieniowych, uwarunkowanych stanem zdrowia, masą ciała, wiekiem, stylem życia (aktywny czy bierny) itd. Dlatego tak dużo się mówi o indywidualizacji terapii żywieniowej, co bardzo mocno podkreślają towarzystwa diabetologiczne. Ogólnie, celem dietoterapii w cukrzycy jest kontrola jej przebiegu oraz schorzeń współistniejących.
Nie można przecenić znaczenia podstawowych wytycznych dotyczących zdrowej diety. Czyli bogatej w składniki odżywcze zawarte w warzywach, owocach, roślinach strączkowych, chudym białku (pochodzenia roślinnego i zwierzęcego - chude mięso, ryby i drób), orzechach, nasionach i produktach pełnoziarnistych.
Szczególnej uwadze polecamy metodę "zdrowego talerza". Obrazuje ona skład posiłku, przygotowanego wg podstawowych zasad prawidłowego odżywiania. Talerz o średnicy 22-23 cm dzielimy na części:1/2 talerza zapełniają warzywa nieskrobiowe, 1/4 talerza - białko (mięso, ryby, drób, tofu) i 1/4 talerza - węglowodany (ziemniaki, kasza, ryż, makaron).
- POD LUPĄ
Owoce i cukrzyca
- Główny cukier zawarty w owocach, zwany fruktozą, jest szybko wchłaniany, a następnie przekształcany przez wątrobę w glukozę i uwalniany do krwiobiegu. Tak więc owoce mogą powodować wzrost poziomu glukozy we krwi. Jednak zawierają one również błonnik, czyli składnik odżywczy, który spowalnia trawienie węglowodanów i pomaga w kontrolowaniu glikemii.
Różne owoce zawierają różne ilości fruktozy, glukozy i błonnika, co oznacza, że rodzaj spożywanego owocu determinuje jego wpływ na poziom glukozy. Cukier występujący w owocach różni się od zwykłego cukru dodawanego do przetworzonej żywności, napojów gazowanych itp. Ponieważ węglowodanom w owocach towarzyszą błonnik, witaminy i minerały, spożywanie owoców (z umiarem) inaczej - i wolniej - wpłynie na poziom glukozy we krwi niż jedzenie słodyczy.
- WARTO WIEDZIEĆ
Pułapki codzienności z cukrzycą
- Niektórzy doskonale żonglują dawkami na wszystkie spożywane posiłki, utrzymując prawidłową glikemię, ale jeśli ich sposób odżywiania i styl życia wymagają podania 100 i więcej jednostek insuliny na dobę, nie jest dobrze. Oczywiście są sytuacje, w których organizm wymaga tak dużej ilości leku, np. w okresie dojrzewania nastolatków w trakcie ciężkiej choroby infekcyjnej czy przyjmowania sterydów. Musimy jednak pamiętać, że insulina jest hormonem anabolicznym, czyli budulcowym - transportuje glukozę do komórek mięśniowych, dożywia je i tym samym buduje tkankę mięśniową. Odpowiada więc za rozwój organizmu. Jest też inna strona wzrostowego (anabolicznego) działania insuliny - wpływa na budowę także tkanki tłuszczowej, a więc będzie sprzyjać tyciu. A gdy w organizmie gromadzi się nadmiar insuliny, to rośnie apetyt. Czyli - im więcej jemy, tym większe dawki insuliny sobie podajemy, a im więcej podajemy insuliny, tym bardziej jesteśmy głodni - i koło się zamyka.
Nadmiar insuliny wynikający z częstych i dużych dawek insuliny (posiłki tłuste, z dużą ilością węglowodanów, przekąski, szczególnie w postaci węglowodanów prostych) u wszystkich - i zdrowych, i tych z cukrzycą - może prowadzić do insulinooporności, czyli do słabszej reakcji organizmu na działanie insuliny.