Zaprezentowane tematy i zagadnienia z konferencji Advanced Technologies & Treatments for Diabetes to subiektywny wybór autorki tekstu. Tekst początkowo opublikowany był na Facebook Ja Cukrzyk. Dziękujemy Adzie za zgodę na przedruk.
Trzeci dzień konferencji o nowościach w świecie technologicznym zaczęłam od 5 km biegu #OvercomeInertia, akcji organizowanej przez ATTD aby zwrócić uwagę na problem "bezwładności klinicznej" (bezczynność), czyli powtarzających się niepowodzenie w ustaleniu odpowiednich celów i zwiększania leczenia w celu osiągnięcia celów leczenia.
Dziś na sympozjum Sanofi rozmawiano m.in. o nieadresowanych potrzebach osób z cukrzycą. Dr Emma Wilmot i Alexandria Ratzki, dla których hipoglikemia jest ogromnym problemem, pokazały, że mimo nowych technologii, mimo różnych systemów, bardzo niewiele osób osiąga wartości zalecane według czasu w zakresie (min. 70% czasu w ciągu dnia 70-180 mg/dl, max. 25% czasu powyżej 180 mg/dl i 5% poniżej 70 mg/dl). Przytoczyły badanie, w którym na 4 tysiące osób tylko 21% osiągało TIR. 38% doświadczyło przynajmniej raz w roku epizodu ciężkiej hipoglikemii.
Badaczki analizowały, że ze strachu przed hipoglikemią ludzie wolą pozostawać w wysokich wartościach glikemii, często omijają insulinę bazową lub redukują bolusy, nie chcą angażować się w życie społeczne. Wilmot twierdziła, że niestety tylko 25% chorych używa insulin bazowych drugiej generacji (analogi insuliny bazalnej drugiej generacji - degludec, glargine 300 jednostek/ml) mają porównywalną skuteczność glikemiczną przy mniejszej hipoglikemii w porównaniu z analogami insuliny bazalne pierwszej generacji).
Podczas sympozjum wystąpił też dr Bergenstal, który opowiadał o tym, jak ważnym miernikiem stał się TIR. Wspólnie z zespołem światowej sławy lekarzy prof. Battelino, prof. Renard'em, dr Edelmanem rozmawiali o badaniu InRange, które przeprowadzili i w którem dane z CGM i TIR były głównymi miarami efektywności w porównaniu insulin Glargine 300 U/mL i Degludec 100 U/mL. Jest to jedno z pierwszych badań dot. Cukrzycy, gdzie HbA1c nie było używane do obserwacji zmian.
Dr Bergenstal podkreślił, że choć hemoglobinę glikowaną jest łatwo sprawdzić, badania są tanie, a wyniki powiązany z ilością komplikacji cukrzycowych, to jest to miara, która jest zawodna. HbA1c daje tylko ogólny obraz wyrównania, nie odzwierciedla faktycznych zmienności glikemii i może zmieniać się w zależności od czynników zewnętrznych (choroba, anemia, ciąża itp.). CGM jest coraz częściej używany przez osoby z cukrzycą. Czas w zakresie można obserwować w prosty sposób dzięki wykresom, które osoba z cukrzycą łatwo rozumie. Dzięki raportom AGP, mamy wszystkie najważniejsze dane na jednej kartce. Pacjent może zrozumieć je również bez analizy lekarza. Czas w zakresie jest bezpośrednio powiązany z komplikacjami, a każde 10% TIR to około 0,8 a1c. Bergenstal pokazał też, że zmniejszenie TIR o 10% zwiększa szanse retinopatii o 64% i neuropatii o 25%.
Dr Steven Edelman, który sam żyje z cukrzycą, powiedział, że ta wiedza daje możliwość by pacjenci przejęli kontrolę nad cukrzycą. Przyznał, że to osoby z cukrzycą, często są w sytuacji gdy sami muszą podejmować decyzje dotyczące leczenia. Sami bez konsultacji z lekarzem uczą się modyfikować dawki insuliny. Dla Edelmana to edukacja jest najważniejsza jeśli chodzi o poprawienie wyników TIR, a GMI (Glucose Management Indicator) zastąpi a1c. Doktor przyznaje też, że coraz więcej decyzji i możliwości jest w rękach osób z cukrzycą
Miałam też szansę wysłuchać prezentacji, którą dr Wilmot przygotowała o Smart Penach. Te połączone peny (z telefonami i aplikacjami) stają się bardzo gorącym tematem w świecie technologii cukrzycowych. Dr Wilmot uważa, że smart peny są fantastycznym narzędziem, które pomoże diabetykom i lekarzom. Stanie się mostem nad przepaścią między osobami na pompie i z CGM, a tymi na penach. Obie grupy będą miały szansę na narzędzia, które wspierają pacjentów (kalkulator bolusa do smart penów, raporty, informacja o aktywnej insulinie).
W ten sposób chorzy nie muszą już prowadzić dzienniczków, które często były prowadzone z błędami lub wartościami szacowanymi (lub nie prowadzone wcale). Wilmot widzi też, że aplikacje, które będą łączyć dane z smart pena i CGM-u pozwolą wykryć trend zapomnianych bolusów, za małych lub za dużych bolusów. Lekarze nie będą musieli zgadywać, bo będą mieli bardzo dużo rzetelnych danych do analizy. Wilmot podkreśliła też, że ważne jest, aby te technologie były dostępne nie tylko dla speców technologii lub posiadaczy najnowszych telefonów. To ważne, aby nie tworzyć kolejnych technologii tylko dla wybranych.
Udało mi się też dowiedzieć się nieco więcej o InPen od Medtronic. To smart pen, który współpracuje z Guardian 4, a w dedykowanej apce posiada m.in. kalkulator bolusa. InPen może działać rok na niewymienialnej baterii, z insulinami 3ml. Humalog, Novolog i Fiasp. Pen waży 35g i działa z igłami BD. Ponad to ma funkcję przypominania o podaniu insuliny, śledzi tę aktywną. Sensor z aplikacją do pena działa jak normalny CGM i informuje o szybkim wzroście, spadku, posiada alarm hiper i hipoglikemii oraz alarm przed hiper i hipoglikemią. Badania pokazały, że samo używanie InPen przyczyniło się do wzrostu TIR o 5%
Nie zawiodłam się też na wykładzie dr Williama Polonsky'ego, który analizował pytanie "dlaczego moje technologie nie przynoszą rezultatów". Okazuje się, że wiele osób jest sfrustrowanych technologiami cukrzycowymi i dlatego z nich rezygnują. Według badania prezentowanego przez Polonsky'ego osoby, które rezygnowały z pompy Medtronic Minimed 670G (zamknięta pętla bez mikrobolusów), robiły to, bo kalibrowanie sensora było kłopotliwe, było zbyt wiele alarmów, zbyt wiele błędów, nie mogły spokojnie spać. Osoby, które rezygnowały z rozwiązania zamkniętej pętli "zrób to sam", skarżyły się na zbyt skomplikowaną obsługę, brak materiałów edukacyjnych oraz na to, że system nie działa poprawnie.
Według doktora to ludzie decydują co jest dla nich "za i przeciw". Okazuje się, że technologie mogą nie przynosić rezultatów, bo wydaje nam się, że nie dają wystarczających korzyści lub szukamy tylko tych krótkoterminowych. Często też mamy oczekiwania krótkoterminowe tu i teraz i nie umiemy stawiać sobie długoterminowych celów. Porzucamy technologie również dlatego, że nie zmniejszyły czasu lub wysiłku jaki musimy włożyć w zarządzanie cukrzycą. Polonsky uważa, że osoby, które rezygnują z CGM lub pętli mają nierealne oczekiwania (system, który sam wszystko zrobi), moją ograniczoną zdolność do rozwiązywania problemów technologicznych, są przytłoczeni przez stres w życiu.
Aby pomóc rozwiązać te problemy, Polonsky proponuje: poprawić technologie, ustalać realistyczne cele z pacjentami, przygotować na używanie technologii oraz na to co robić gdy ona zawiedzie (niemiecki program SPECTRUM), wspierać przez grupy w mediach społecznościowych, gdzie diabetycy mogą dostać informacje i rozwiązania dot. problemów z ich technologiami.
Adrianna Maciejczyk, w Internecie znana jako Ja Cukrzyk, od lat prowadzi bloga o cukrzycy w mediach społecznościowych. Możemy śledzić jej poczynania na Facebooku, Instagramie, YouTube i Twitterze. Ja cukrzyk pokazuje słodką stronę cukrzycy. U Ady jest zabawnie, słodko i technologicznie. Blogerka testuje wszystko, co przydatne w świecie diabetyka, ale bez niepotrzebnego przemądrzania. Ada jest także autorką tekstów poświęconych tematyce cukrzycowej, a w ostatnim czasie mocno rozkręciła projekt dla kobiet z cukrzycą o nazwie "Cukrzyca dla dziewczyn", podczas którego organizuje pogadanki i wykłady o cukrzycy, zarówno w formule stacjonarnej, jak i on-line.
Masz swoją opinię na ten temat? Tu jest miejsce, gdzie możesz ją wyrazić! Pisz, komentuj i dyskutuj. Pamiętaj o tym, że nie będą tolerowane niecenzuralne wypowiedzi i wulgaryzmy.
