Receptę na insulinę glargine uprawniającą do bezpłatnej realizacji może wystawić tylko lekarz podstawowej opieki zdrowotnej. W przypadku, gdy lekarz POZ nie ma w dokumentacji zapisu potwierdzającego uprawnienia refundacyjne konieczne jest zaświadczenie od lekarza specjalisty. W treści takiego zaświadczenia powinny znaleźć się informacje na temat czasu przez jaki pacjent był leczony insulinami NPH i wartości hemoglobiny glikowanej lub informacje na temat incydentów nawracającej i ciężkiej lub nocnej hipoglikemii.
"Umieszczenie analogów długodziałających insuliny jest istotnym krokiem naprzód. Są to insuliny, które są najbezpieczniejsze pod kątem ryzyka wywoływania hipoglikemii i to, że akurat zauważono ten fakt i umieszczono je na liście dla osób po 75 roku życia, uważamy za bardzo dobre rozwiązanie. Cały czas zabiegamy o poprawę dostępności analogów długodziałających dla wszystkich pacjentów chorych na cukrzycę. Pacjenci w starszym wieku są szczególnie narażeni na niedocukrzenia, więc na pewno możliwość otrzymania insulin będzie dla nich bardzo korzystne" - podkreśla prof. dr hab. n. med. Leszek Czupryniak, Kierownik Kliniki Chorób Wewnętrznych i Diabetologii WUM. |
Insulina glargine jest dostępna bezpłatnie dla seniorów we wszystkich refundowanych dotychczas wskazaniach, tj.:
- cukrzyca typu 1 u dorosłych, młodzieży i dzieci od 2. roku życia;
- cukrzyca typu 2 u pacjentów leczonych insuliną NPH od co najmniej 6 miesięcy i z HbA1c =>8%;
- cukrzyca typu 2 u pacjentów leczonych insuliną NPH od co najmniej 6 miesięcy i z udokumentowanymi nawracającymi epizodami ciężkiej lub nocnej hipoglikemii;
- cukrzyca o znanej przyczynie (zgodnie z definicją wg. WHO).
Insulina glargine jako jedyny refundowany analog długodziałający, jest dostępna w jednorazowych wstrzykiwaczach. To bezpieczne i proste w obsłudze rozwiązanie, które pomaga pacjentom w wygodniejszy sposób prowadzić terapię.