O problemach osób z cukrzycą typu 2, o diabetykach z cukrzycą typu 1, którzy z chorobą żyją wiele lat, o tym jak Polskie Stowarzyszenie Diabetyków realizuje swoje cele statutowe i pomaga w edukacji pacjentów oraz ich rodzin oraz o tym, kto może zostać członkiem Stowarzyszenia z prezesem Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków Anną Śliwińską rozmawiał Jerzy Magiera z portalu mojacukrzyca.org.Jerzy Magiera: Pani Aniu, jest Pani prezesem Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków. Proszę nam powiedzieć, jakie są obecnie główne problemy osób z cukrzycą typu 2? Bo chyba właśnie pacjenci z cukrzycą typu 2, to są głównie państwa członkowie.
Anna Śliwińska: Członkami naszego Stowarzyszenia są rzeczywiście w większości osoby z cukrzycą typu 2, ale myślę, że to dlatego, że taka jest struktura samej choroby, że to jest jednak między 80, a 90% wszystkich chorujących na cukrzycę są to osoby z cukrzycą typu 2. Główne problemy, jakie te osoby napotykają to jest niedostateczny dostęp do leków nowej generacji. Jak wiemy nie ma refundacji. Na przykład refundacja analogów długodziałających jest obwarowana dosyć zasadniczo. Brak jest refundacji leków inkretynowych i flozyn. Dużo gorszą edukację, jeżeli w ogóle, cukrzycową te osoby otrzymują. Także zdecydowanie są one w gorszej sytuacji, niż osoby z cukrzycą typu 1.Jerzy Magiera: Jak to jest z edukacją. Jak Stowarzyszenie Diabetyków pomaga w kwestiach edukacyjnych? Jak Państwo przeprowadzacie takie edukacje?
Anna Śliwińska: Edukacja jest naszym podstawowym celem statutowym. Nasze Stowarzyszenie liczy blisko 400 kół na terenie całego kraju. Zrzeszamy około 80000 osób, są to osoby chore na cukrzycę i ich rodziny. Nie trzeba być chorym na cukrzycę żeby należeć do Stowarzyszenia, wystarczy podzielać misję, wizję i cele. Najczęściej przynależą osoby, które mają kogoś chorego w rodzinie, jeśli same są zdrowe. No i właśnie naszym podstawowym celem statutowym jest edukacja osób chorych i ich rodzin, ponieważ wiemy, że cukrzyca jest właściwie chorobą całej rodziny i zwłaszcza, gdy ktoś ma zdiagnozowaną cukrzycę typu 2 w wieku dojrzałym, czy starszym. To tak naprawdę trzeba zmienić nawyki i przyzwyczajenia całej rodziny. Także edukujemy całe rodziny. Spotykamy się w tych naszych blisko 400 kołach w kraju. Można tam zasięgnąć na dyżurach zawsze jakiejś porady i zawsze ktoś przychodzi, ludzie świeżo zdiagnozowani, ale i nie tylko, ludzie którzy chcą wiedzieć, jak prawidłowo zarządzać swoją cukrzycą, którzy są źle wyrównani i właściwie nie wiedzą, jak to można poprawić.
Oprócz takich spotkań mniejszych, mniejszego kalibru, organizujemy też wydarzenia większe, konferencje. Są to czasami konferencje regionalne. Dwa razy w roku są konferencje ogólnopolskie. Zapraszamy wszystkich zainteresowanych. Oferujemy różne ciekawe wykłady. Bardzo dobrze współpracujemy z lekarzami diabetologami, z pielęgniarkami. Także można różne informacje otrzymać. Wydajemy też czasopismo edukacyjne, biuletyn informacyjny "Cukrzyca". Jest to miesięcznik. Dystrybuowany bezpłatnie głównie wśród członków naszego Stowarzyszenia. Mamy też stronę internetową i profil na Facebooku. Można zawsze zerknąć.
Jerzy Magiera: Struktura cukrzycy jest faktycznie taka, że pacjentów z cukrzycą typu 2 jest zdecydowanie więcej, bo około 90% wszystkich chorych. Z tak zwaną jedynką jest około 10%. Czy pacjenci z cukrzycą typu 1 także znajdą swoje miejsce w Polskim Stowarzyszeniu Diabetyków? Czy także są mile widziani?
Anna Śliwińska: To znaczy tak. My możemy się pochwalić takimi członkami chorymi na cukrzycę typu 1, którzy chorują lat 50, 60. Mieliśmy rekordzistę, który chorował 73 lata. Zmarł już niestety. Tak naprawdę mamy wielu długoletnich działaczy, którzy w ogóle zakładali nasze koła, którzy właśnie mieli cukrzycę typu 1 w tych ciężkich latach, np. 80-tych, kiedy były kartki, kiedy nie było odpowiedniej żywności. Bo to im tak naprawdę najbardziej zależało, aby cokolwiek w sytuacji chorych na cukrzycę poprawić. I oni działają po dzień dzisiejszy. Także tak, my mamy bardzo dużo osób z jedynką. Mamy też osoby młode z jedynką, które dzieci i młodzieży, ale wiadomo, że jest to mniejsza grupa. Natomiast zdecydowanie zapraszamy wszystkich. Mieliśmy nawet ostatnio taką sytuację, że niewielkie koło, gdzie wszyscy członkowie mają dwójkę. Zgłosiła się do tego koła rodzina z dwuletnim dzieckiem, ze świeżo zdiagnozowaną jedynką, bo po prostu nie mieli pojęcia co z tą chorobą zrobić. I tak mamy takie fajne koło, w którym wszyscy mają dwójkę i jest jedna dwuletnia dziewczynka, która ma jedynkę.
Jerzy Magiera: Czyli powiedzmy jeszcze raz. Jest pacjent z cukrzycą i chciałby dołączyć do Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków. To w jakiej kolejności, co należy zrobić, gdzie odszukać informacji, gdzie dane koło w danym mieście się znajduje?
Anna Śliwińska: Tak, jak powiedziałam my mamy prawie 400 kół, więc teren kraju jest dość dobrze, że tak powiem opanowany. Zwłaszcza działamy w małych miasteczkach i na wsiach, ponieważ w tych mniejszych ośrodkach jest dużo większe zapotrzebowanie na tego typu instytucję. My mamy generalnie podział na 36 oddziałów wojewódzkich i rejonowych. Bierze się to z tego, że kiedyś, do końca XX wieku, mieliśmy 49 województw. Dla przypomnienia naszym młodszym słuchaczom, telewidzom. I po prostu kiedy była reforma administracyjna, to nie wszystkie te stare województwa chciałby się wcielić do nowych województw. Postanowiliśmy, że będą takie oddziały wojewódzkie i rejonowe równorzędne. Te rejonowe to są zazwyczaj te, gdzie było kiedyś województwo według starego podziału administracyjnego. Pod te oddziały wojewódzkie i rejonowe podlega tych prawie, że 400 kół.
Natomiast zasada jest taka, że na naszej stronie internetowej www.diabetyk.org.pl w dziale "PSD informacje oddziały" można znaleźć te 36 oddziałów wojewódzki i rejonowych. A dopiero tam można zorientować się na temat poszczególnych kół, w poszczególnych województwa. Ponieważ to jest tyle danych osobowych, że raz nie na leży tego ujawniać, a dwa to się tak często zmienia, że to byłoby straszne do opanowania. Także zachęcamy osoby z danego regionu, żeby kontaktowały się z oddziałem wojewódzkim lub rejonowym, albo mogą zadzwonić czy napisać do Zarządu Głównego i tam się dowiedzieć, czy w ich miejscowości jest koło.
Jerzy Magiera: Dziękuję serdecznie za rozmowę.
Anna Śliwińska: Dziękuję bardzo.
Zapraszamy na nasz kanał na YouTube! Subskrybuj teraz!
Masz swoją opinię na ten temat? Tu jest miejsce, gdzie możesz ją wyrazić! Pisz, komentuj i dyskutuj. Pamiętaj o tym, że nie będą tolerowane niecenzuralne wypowiedzi i wulgaryzmy.
